Um að gera að styðja við ríkiskassann þannig að þeir sem eru hættir að reykja eða um það bil að hætta að reykja, snarhættið við og reykið aldrei sem áður!!! Áfengissjúklingar koma til með að eiga heiður skilið fyrir sín framlög og svo ég tali nú ekki um þá sem þurfa að keyra langar leiðir í vinnuna..... Hrós til þeirra!!!!

Ef einhver hefur ekki skilið þetta, þá er þetta að sjalfsögðu kaldhæðni............

	Mjög óvinsælar aðgerðir
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Rosalega leiðinlegt að lesa svona fréttir því þá fer maður að hugsa um dómskerfið hér í heildina. Fyrir utan alltof væga dóma er fer hugsunin mest í þá átt að það eru ekki bara fangageymslurnar sem eru fullar, heldur einnig fangelsi landsmanna. Það er ömurlegt til þess að hugsa að hér þarf fólk að bíða langtímunum saman eftir að dómur er fallinn þar til afplánun hefst. Sumir af þessum dæmdu afbrotamönnum eru jafnvel komnir með góða vinnu, maka og jafnvel börn þegar til þess kemur að þeir þurfi að hefja afplánun. Þegar svo er má segja að dómurinn hafi þyngst töluvert þegar þarf að hætta í góðri vinnu og yfirgefa fjölskyldu sína í mánuði eða ár. Best væri fyrir alla aðila ef afplánun hæfist jafnskjótt og dómur félli. En það er víst ekki hægt hér á Íslandi því biðlistar virðast vera í tísku og þeir eru langir hjá Fangelsismálastofnun.

Þá kem ég að aðalmálinu og spurningu minni hér. Af hverju ekki að taka upp ökklabönd?? Það er litið á háan upphafskostnað en þegar upp er staðið þá myndi kostnaður minnka stórkostlega á þessum stóra útgjaldalið þjóðarinnar.Am minnsta kosti ökklaböd fyrir minni háttar afbrotamenn sem ekki eru taldir að brjóta af sér aftur. Geta þeir ekki alveg eins verið heima hjá sér og horft á sitt túbusjónvarp þar eins og nýju flatskjáina sum staðar??

Tek það fram að að sjálfsögðu er ég ekki að segja með þessu bloggi mínu að afbrotamenn ættu ekki að taka út sinn dóm.......... alls ekki. Þeir sem brjóta af sér  eiga aðtaka út sína refsingu. Ég er aðeins að spá í hagræðingu í kostnaði og réttlæti sem jú allir vilja þiggja.......  :)

	Fangageymslur fullar í Reykjavík
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Skráði mig hér á bloggið til að hin hlið sögunnar komi líka fram.

Ég er, já eða var, eigandi Parísar sem réðst að litla hundinum henni Emmu. Þetta er sorglegt slys og harma ég það af öllu mínu hjarta. Emma litla gerði ekkert til að ögra Parísi minni en ég verð samt að koma því fram að París var ekki brjálaður, grimmur hundur. Þvert á móti. Ég var búin að eiga hana síðan vorið 2005 og þetta var einn blíðasti hundur sem ég hef þekkt.  Hún var börnunum mínum góður félagi og meira að segja "passaði" hún þá sem komu að líta eftir yngsta syni mínum sem er rétt orðinn eins árs. Ef viðkomandi var að gefa honum að borða eða skipta á honum, kom hún og fylgdist með og passaði að allt færi rétt fram. Hún elskaði okkur eins og við elskuðum hana og erum við ekki síður sorgmædd yfir þessum atburði og aðrir. Ég tók sjálf þá ákvörðun að láta aflífa hana og ég þarf varla að taka það fram að það var ein af erfiðari ákvörðunum sem ég hef tekið á æfi minni. Ég tók þá ákvörðun að láta taka af lífi einn af fjölskyldunni. Ég og drengirnir mínir sátum hjá henni á meðan hún tók síðustu andardrættina og feldurinn hennar drakk í sig þau tár sem féllu. 

Nú er svo komið að 12 ára sonur minn er að lenda í því í skólanum að skólafélagar hans eru að útlista því við hann að það sé nú gott að þessi brjálaði hundur sé dauður. Ég þarf ekki að velta því lengi fyrir mér hvaðan þeir hafa þessi orð og sjá það held ég allir. Þess vegna langar mig að biðja fullorðna fólkið að fara varlega þegar svona mál eru rædd á heimilum, því ungviðið heyrir oft meira heldur en gott er, og bera það áfram. 

Parísin mín var ljúfur hundur, einn sá ljúfasti. Ég fékk hana þegar hún var rúmlega eins árs og veit ekki hvernig uppeldi hún hefur fengið en hjá okkur leið henni vel sem og okkur leið vel með henni.

	„Sorg á heimilinu“
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt